Η επιρροή του Τύπου στην αθλητική παιδεία

Εκτός της οικονομικής κρίσης η χώρα μας βιώνει και ένα άλλο είδος κρίσης. Αυτό της κοινωνικής κρίσης που έχει τις συνέπειες της και στον αθλητισμό. Οι τελευταίες γενιές μεγάλωσαν αθλητικά σε μια εποχή με έκρηξη στον αθλητικό τύπο με τις εφημερίδες λίγα χρόνια πριν να φτάνουν σε αδιανόητους αριθμούς.  Κι αν με την εξάπλωση του ίντερνετ ο τύπος έχασε πολύ δύναμη, οι δημοσιογράφοι παρέμειναν ο κύριος τρόπος καθορισμού νοοτροπίας στους Έλληνες φιλάθλους.

Δυστυχώς όμως το επίπεδο των δημοσιογράφων μόνο ανεβασμένο δε μπορεί  να θεωρηθεί. Οι εποχές που ο δημοσιογράφος λίγη σημασία είχε τι ομάδα υποστηρίζει φαίνεται να έχουν περάσει, με το παρόν να θέλει τους δημοσιογράφους όχι απλά εκφρασμένους φιλάθλους αλλά και σε πολλές περιπτώσεις οπαδούς. Η προσπάθεια για  αντικειμενικότητα πλέον μπορεί να αποτελέσει και λόγο για να μισεί ο αναγνώστης τον αρθρογράφο. Προτιμάει ένα δηλωμένο αντίπαλο, από κάποιον «αντικειμενικό» που θα πει πράγματα που δε θέλει να ακούσει.

Το κακό μπορεί να μεγάλωσε με την οπαδική δημοσιογραφία του σήμερα, αλλά αυτό δεν είναι το μόνο πρόβλημα που δημιούργησαν οι δημοσιογράφοι στις νέες φίλαθλες γενιές. Τα τελευταία χρόνια ο κόσμος εισέπραττε ότι αυτό που έχει σημασία είναι μόνο η νίκη, ούτε το θέαμα ούτε ακόμα χειρότερα η προσπάθεια. Μεγάλωσαν οι τελευταίες γενιές με οδηγό μόνο τη νίκη και απαξίωση όλων των άλλων. Μάλιστα η νίκη μετρούσε ανεξαρτήτως τρόπου επίτευξης. Είτε αυτό γινόταν μετά από προβληματικές διαιτησίες είτε για να φτάσουν οι ομάδες να νικούν, να βγαίνουν στην Ευρώπη ή στην επίτευξη κάθε στόχου προτιμούσαν να μην πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους. Οι οπαδοί έμαθαν να αδιαφορούν για τον άνθρωπο πίσω από τον παίκτη εργαζόμενο, βάζοντας στο μάτι όποιον ζητούσε τα λεφτά του.

Τον άσχημο δρόμο που είχε πάρει λοιπόν η κατάσταση ήρθε να χειροτερέψει ο οπαδισμός στον τύπο. Απίστευτα πρωτοσέλιδα, άρθρα μίσους, διαστρέβλωση της πραγματικότητας με τα αντίπαλα στρατόπεδα να μεταφέρουν το ίδιο γεγονός με τελείως διαφορετικό τρόπο. Μαϊμούδες, μπανάνες έγιναν καθημερινές εικόνες στα μάτια των φιλάθλων. Ο αναγνώστης έμαθε να βλέπει τα πράγματα μόνο από την οπτική γωνία της δική του ομάδος, ξέχασε να χρησιμοποιεί την κοινή λογική ή να ψάχνει τα θέματα.

Για όλα τα κακά του επιπέδου του Έλληνα φιλάθλου και της έλλειψης αθλητικής παιδείας, φταίνε οι δημοσιογράφοι; Όχι, άλλωστε κι αυτοί προέκυψαν μέσα από την κοινωνική κρίση. Όμως η δύναμη που έχουν και η ευκολία με την οποία μπαίνουν καθημερινά στα σπίτια του κόσμου τους κάνει ιδιαίτερα σημαντικό κομμάτι της διαμόρφωσης συνειδήσεων και ανάπτυξης αθλητικής παιδείας. Υπάρχουν δημοσιογράφοι που ξεχωρίζουν από το σωρό και έχουν μεγάλα νούμερα αναγνωστών, μοιάζουν δυστυχώς σαν την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.